Fırtınalar yorgunu.
Nankör bir maviliğin kölesi,
Yitirmiş umudunu.
Deniz çağırmış ilkin onu.
Dalgasıyla, köpüğüyle, tuzuyla
Yakamozlar süslemiş hayallerini.
Balıklarla dans etmiş uçsuz maviliğinde.
Ellerinden tutmuş deniz kızları,
Götürmüş derinlere…
Fırtınalar kopmuş sonra,
Güneş doğmaz olmuş.
Hırçın bir mavi kalmış etrafında.
Dev dalgalar tokatlamış suratını.
Karaya ulaşmayı beklerken,
Derinlere sürüklenmiş her kulacında.
Aşkı bulayım derken,
Köle olmuş o mavi zindanda.
Çok uğraşmış, çok çalışmış.
Tam basacakken ayakları toprağa,
Tam kurtuldum derken,
Bir dalga almış bedenini,
Götürmüş çok uzaklara.
Tayfunlar, boralar, hortumlar
Tutmuş kollarından bırakmamış.
Ne yakamoz kalmış,
Ne deniz kızları.
Artık ona dost olan,
Sadece tuzlu gözyaşları.
[osgi]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder